Kiedy Marycha obcinała swojemu psu ogon, karmiła go rurką z kremem. Mucek w "Postrzyżynach" u Mistrza Hrabala zwariował po psiemu i trzeba go było uwiązać na łańcuchu. Słodki krem mieszał się na jego pysku z pianą od wścieklizny. Później, w nocy, pies wył. Stał na dwóch łapach, dusił się i - podobno - machał swoim kikutem, nie mogąc uwierzyć w to, co mu się przytrafiło. Do czasu. Aż psie serce zatrzymał ołowiany śrut.

 Dlaczego Marycha obcięła Muckowi ogon?

Wcześniej była obcięta spódnica. Obcięte o 10 cm nogi drewnianych krzeseł i jedna noga stołu. Później obcięte włosy. Myśli się: szaleństwo. Bezmyślne okrucieństwo, niepotrzebna dewastacja. Psychoza kobiety spotęgowana obecnością dziwnego stryja. Przekraczanie granic na wyścigi, aż do granic obłędu - i dalej, poza nie. Może zmęczenie monotonią, gęstą atmosferą małego miasteczka, przedwojennej wioski. Albo gorsząca manifestacja ekstrawagancji. Próba zarzucenia kotwicy w cudzych oczach, szukanie wzroku ciągle zajętego Francina. Niezgrabne zaznaczanie odrębności (grubą kreską!) od nudnych, zatopionych w zwyczajności bab. Brak opanowania, zabawa, może psikus. Potrzeba kreacji, przekonstuowywania świata wokół, zmian. Wybuch żywiołu, który w Marii spał. Czegoś, co jest w człowieku i czego żaden łańcuch nie powstrzyma. Co można spróbować zasłonić dla pozoru rurką z kremem, ale co i tak przynosi szkody nie do naprawienia.

 

To takie straszne. Krwiste i okropne. "Lecz uśmiecham się, bo w teczce niosę książki, po których się spodziewam, że wieczorem dowiem się z nich o samym sobie czegoś, czego jeszcze nie wiem".